Afscheid
Blijf op de hoogte en volg Baukje
03 Februari 2014 | Nederland, Kollumerland
Over precies een week ben ik begonnen aan mijn stage in Brugge. Nu ik dit zo typ klinkt het eigenlijk best onwerkelijk. Ik ben nog ontzettend druk bezig om allemaal dingen te regelen: verzekeringen, boodschappen voor de eerste dagen, trein abonnement en het meest stomme van alles: afscheid nemen van iedereen hier.
Natuurlijk ga ik niet naar de andere kant van de wereld, maar Brugge is wel zeven uren met de trein, dus ik trek het denk ik niet om elk weekend naar huis te komen. Zeker omdat ik voor mijn stage elke dag kwart over vijf (!!!!) op moet staan. Ja je leest het goed: kwart over vijf. Zodat ik kwart over zes op de fiets kan richting het station en vervolgens zeven uur in het ziekenhuis in Blankenberge sta. Ik mag hopen dat ze in Oostende en Brugge wat later beginnen, maar ik vrees van niet.
Maar goed, ik had het over het afscheid nemen. Afgelopen donderdag ging ik voor het laatst optreden met de band (wat overigens erg goed ging! Ook al zaten ze op de voorste vijf rijen met de handen voor de oren haha), zaterdag ben ik met mijn ouders, zusje en vriend uit eten geweest en zondag ben ik naar mijn oma geweest om afscheid te nemen. Ik heb sowieso al een hekel aan afscheid nemen, maar nu het voor een halfjaar is, vind ik het extra moeilijk. Vooral omdat iedereen hier blijft en ik wegga. Ik weet dat ik daar ook wel mijn plekje vind, maar waar ik normaal gesproken gezellig met iedereen op de bank zit, zit ik nu helemaal in m’n eentje. In een ander land. Waar ik vooral in het begin niemand ken.
Maar als ik naar mezelf kijk, weet ik dat het straks vast wel mee gaat vallen. Ik heb er nu al zo vaak over gepiekerd als ik weer eens niet kon slapen door alle stress, dat ik het al 1000 keer erger heb gemaakt dan het straks is. En natuurlijk kan ik met iedereen skypen en kom ik denk ik om de twee, drie weken naar huis. En ik hoop op veel visite!
Over skype gesproken: het lijkt me echt heel leuk om zo met iedereen toch een beetje in contact te blijven, dus voeg me vooral toe! Daarnaast hou ik jullie natuurlijk op de hoogte via mijn blog.
Mocht je nou denken: ‘Goh, Brugge, dat lijkt me best eens leuk voor een weekendje’ stuur me vooral een berichtje/whatsappje! Je bent van harte welkom en je kunt ook blijven slapen zelfs.
Voor iedereen die nog in real life afscheid van me wil nemen: sorry, dat gaat me waarschijnlijk niet meer lukken. Ik ben superdruk met inpakken en dingen regelen en daarnaast heb ik de dag voor vertrek ook nog eens mijn tentamen.. Maar whatsappjes, facebookberichtjes en skypen vind ik hartstikke leuk en langskomen in Brugge dus ook.
Ik hoor het graag van jullie!
Liefs, Baukje
PS: In mijn vorige blog schreef ik over de ontbrekende handtekening op mijn stagecontract en een handtekening op een formulier voor mijn stufi en OV kaart. Inmiddels is beide geregeld, yeaaaaah! :D
Natuurlijk ga ik niet naar de andere kant van de wereld, maar Brugge is wel zeven uren met de trein, dus ik trek het denk ik niet om elk weekend naar huis te komen. Zeker omdat ik voor mijn stage elke dag kwart over vijf (!!!!) op moet staan. Ja je leest het goed: kwart over vijf. Zodat ik kwart over zes op de fiets kan richting het station en vervolgens zeven uur in het ziekenhuis in Blankenberge sta. Ik mag hopen dat ze in Oostende en Brugge wat later beginnen, maar ik vrees van niet.
Maar goed, ik had het over het afscheid nemen. Afgelopen donderdag ging ik voor het laatst optreden met de band (wat overigens erg goed ging! Ook al zaten ze op de voorste vijf rijen met de handen voor de oren haha), zaterdag ben ik met mijn ouders, zusje en vriend uit eten geweest en zondag ben ik naar mijn oma geweest om afscheid te nemen. Ik heb sowieso al een hekel aan afscheid nemen, maar nu het voor een halfjaar is, vind ik het extra moeilijk. Vooral omdat iedereen hier blijft en ik wegga. Ik weet dat ik daar ook wel mijn plekje vind, maar waar ik normaal gesproken gezellig met iedereen op de bank zit, zit ik nu helemaal in m’n eentje. In een ander land. Waar ik vooral in het begin niemand ken.
Maar als ik naar mezelf kijk, weet ik dat het straks vast wel mee gaat vallen. Ik heb er nu al zo vaak over gepiekerd als ik weer eens niet kon slapen door alle stress, dat ik het al 1000 keer erger heb gemaakt dan het straks is. En natuurlijk kan ik met iedereen skypen en kom ik denk ik om de twee, drie weken naar huis. En ik hoop op veel visite!
Over skype gesproken: het lijkt me echt heel leuk om zo met iedereen toch een beetje in contact te blijven, dus voeg me vooral toe! Daarnaast hou ik jullie natuurlijk op de hoogte via mijn blog.
Mocht je nou denken: ‘Goh, Brugge, dat lijkt me best eens leuk voor een weekendje’ stuur me vooral een berichtje/whatsappje! Je bent van harte welkom en je kunt ook blijven slapen zelfs.
Voor iedereen die nog in real life afscheid van me wil nemen: sorry, dat gaat me waarschijnlijk niet meer lukken. Ik ben superdruk met inpakken en dingen regelen en daarnaast heb ik de dag voor vertrek ook nog eens mijn tentamen.. Maar whatsappjes, facebookberichtjes en skypen vind ik hartstikke leuk en langskomen in Brugge dus ook.
Ik hoor het graag van jullie!
Liefs, Baukje
PS: In mijn vorige blog schreef ik over de ontbrekende handtekening op mijn stagecontract en een handtekening op een formulier voor mijn stufi en OV kaart. Inmiddels is beide geregeld, yeaaaaah! :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
